اگر درياي دل آبي ست تويي فانوس زيبايش
اگر آيينه يک دنياست تويي معناي دنيايش

***

تو يعني يک شقايق را به يک پروانه بخشيدن
تويعني از سحر تا شب به زيبايي درخشيدن

***

تويعني يک کبوتر را زتنهايي رها کردن
خداي آسمان ها را به آرامي صدا کردن

بي‌‌تو حتي مهرباني حالتي از کينه دارد

بي‌تو مي‌گويند تعطيل است کار عشقبازي

عشق اما کي خبر از شنبه و آدينه دارد . . .

منتظرتم

سحر جان عزيزسلام!
مثل هميشه دلنشين دوست داشتني و شيرين ...
خيلي خوب شد که اومدي داشتم دلتنگت ميشدم...
اينجا آسمان ابريست ، آنجا را نميدانم…

اينجا شده پائيز ، آنجا را نميدانم…

اينجا فقط رنگ است ، آنجا را نميدانم…

اينجا دلي تنگ است ، آنجا را نميدانم.

در اين هستي غم انگيز

وقتي حتي روشن کردن يک چراغ ساده ي « دوستت دارم»کام زندگي را تلخ مي کند

وقتي شنيدن دقيقه اي صداي بهشتي ات زندگي را

تا مرزهاي دوزخ مي لغزاند ديگر – نازنين من –چه جاي اندوه

چه جاي اگر...چه جاي کاش...

اي کاش احساسم گلي مي بود
ميريخت عطرش را به دامانت
يا مثل يک پروانه پر ميزد
رقصان به روي طاق ايوانت


اي کاش احساسم کبوتر بود
بر بام قلبت آشيان ميکرد
از دست تو يک دانه برميچيد
عشقي به قلبت ميهمان ميکرد


اي کاش احساسم درختي بود
تو در پناه سايه اش بودي
يا مثل شمعي در شبت ميسوخت
تو مست در ميخانه اش بودي



اي کاش احساسم صدايي داشت
از حال و روزش با تو دم ميزد
مثل هزاران دانه برفي
سرما به جان دشت غم ميزد
اي کاش احساسم هويدا بود
در بستر قلبم نمي آسود
يا در سياهي دو چشمانم
خاموش نميگشت و نمي آلود

اي کاش احساسم قلم ميگشت
تا در نهايت جمله اي ميشد
يعني که " دوستت دارم"ي ميگشت
تا معني احساس من ميشد .