غرق دردم، ولی می خندم

خنده ای که تلخیش را فقط خودم می دانم و خدای من

بدتر از ناله ی کودک از مادر بریده شده

عمق درد من دیدنی نیست

تلاش بیهوده نکن برای دلداری دادنم

اگر راست میگویی مرا بشناس

بهانه هایم را

لج کردنم را

بچه شدنم را

کج خلق شدنم را

تو اصلا میدانی با خود درگیر بودن یعنی چی ؟؟

وقتی دلت بخواهد اما شرایط بگوید بیخود ...

این است سهم این روزهای من ...