قهوه بی کسی
قهوه بی کسی هایم
به اندازه کافی تلخ است
دوست ندارم
با شکر
دروغین بودنت
به خودم بنوشانمش
زندگی مسابقه نیست /زندگی یک سفر است /و تو آن مسافری باش /که در هر گامش /ترنم خوش لحظه ها جاریست دعایت می کنم، عاشق شوی روزی /بفهمی زندگی بی عشق نازیباست
